Manos Magicás!
Blijf op de hoogte en volg Maartje
16 April 2016 | Peru, Iquitos
Hierbij weer een update vanuit het mooie Peruaanse plaatsje Iquitos. Het regent nog steeds niet echt door, de zon zie ik alweer tevoorschijn komen. Maar straks meer daarover, na 'Hart van Nederland'. (Even onze Piet erdoorheen gooien).
Sommigen hebben al een sneak preview gehad via Facebook, maar ik kan nu ook de Facebookloze-lui het heugelijke nieuws vertellen, dat ik begonnen ben met de Schrijfdans. De Schrijfdans heb ik hier de naam: Manos Magicás gegeven. Vertaald: magische handen. Ik vind de naam wel toepasselijk, aangezien we gaan werken met heel het lichaam, voornamelijk de handen.
Allereerst heb ik een proefles georganiseerd voor de docenten. Tijdens deze les kregen ze uitleg over de Schrijfdans en over de oefeningen die we gaan doen aankomende periode. Ik vond het ontzettend mooi om de reactie van de docenten te zien. Als een stel lieve kleine kinderen stonden ze gefascineerd naar het scheerschuim en schrijfzand te kijken. Vervolgens konden ze de verleiding niet weerstaan en werd er toch ook even gevoeld. Op alle gezichten verscheen een grote grijns die heel de oefening niet van hun gezicht verdween. Naar mijn idee ging een nieuwe wereld voor ze open. Er werden meteen ideeën uitgewisseld, thema's gemaakt, soortgelijke opdrachten bedacht.....en natuurlijk nog even gevoeld in het scheerschuim en zand.
Een week later heb ik de oefening met het scheerschuim toegepast bij de kinderen. Het thema was: encusiarlo todo. Lekker kliederen dus. Nou, en daar wisten de kinderen wel raad mee. Ze kwamen erachter dat hun tafel toch echt wel te klein was voor hun meesterlijke kunstwerken. Dus waren de tafelpoten bij sommige Pablo's Picassos ook aan de beurt. Het sneeuwde nog net geen scheerschuim in de klas! Ook voor de kinderen ging een nieuwe wereld open. Toen op alle tafels een hoopje scheerschuim lag, keken ze mij vragend aan: Wat gaan we nu doen? Mag ik het aanraken, kan dat? Mag ik het gewoon op de tafel smeren??!! Ja, het was een bijzondere ervaring voor ze. Niet alleen voor hun, maar ook voor mij. Ik voelde mij vereerd dat ik de kinderen deze ervaring kon geven. Al die lachende en met scheerschuim besmeerde kindjes maakten mij trots.
Volgende week gaan we schrijven in zand. We gaan dus van winterse witte scheerschuim naar gekleurde zandachtige stranden. Ach moet kunnen, toch?
Om ook in topvorm (ahum) te blijven in het snikhete Peru, deden de Nederlandse vrijwilligers en ik mee met een volleybal wedstrijd in de achtertuin. Nou, ik kan jullie vertellen: team Gringa heeft fantastisch werk geleverd. Naast het veld. Op de bank. Met aanmoedigen.....
Het was onmogelijk om tussen de kleine, stevige Peruaantjes de bal überhaupt aan te raken. Wij hadden daarom besloten om onze taak als versiering in het veld te verplaatsen naar versiering buiten het veld. Konden die Peruaantjes intensief over het glibberende volleybal veld glijden, want uiteraard begon het toen wél te regenen. Ik moet er wel bij vermelden, dat de Peruanen verdomd goed kunnen volleyballen. In Europa zijn volleyballers vaak slank en lang....hier zijn ze kort en stevig, maar zo snel als een slak in een Ferrari!!!
Het is helaas weer tijd om deze update af te sluiten.
Hasta la próxima vez amigos!
-
17 April 2016 - 14:29
Marleen :
Vet! Mooi dat je de juffen en de kinderem wat nieuws meegeeft. Keep going! Liefs -
18 April 2016 - 03:21
MB:
Wat klinkt dat leuk allemaal! Heb de schrijfdans nog even opgezocht op internet. Nog even en het bezoek komt eraan. Volgens mij kunnen ze niet wachten om je te zien en geweldig om je ervaringen met ze te kunnen delen.
Keep us posted! Liefs x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley