MINE MINE MINE
Blijf op de hoogte en volg Maartje
14 Maart 2016 | Peru, Iquitos
Holaaaaa!!
Jaja, long time no see. Nouja 'see', long time no story. Daarom is het weer tijd voor een verhaaltje van Maartje.
Het begon allemaal in een ver, heel ver land. Vier Hollandse meiden gingen een uitstapje maken naar de rivier de Nanay. Ons vervoersmiddel was een blikje op wielen aka Peruaanse bus. Onze prachtige Hollandse lange benen pasten niet tussen de bankjes, dus moesten wij schuin gaan zitten, waardoor naast ons nog ruimte ontstond voor een klein Peruaans kindje. Althans, dat dachten wij. Want binnen no time zat er een flink gevormde Peruaanse vrouw naast mij, glimlachend en al. Ik maar vriendelijk teruglachen en intussen denk: 'shit, mijn knieën, mijn kniiiieeeënnn'.
Eenmaal aangekomen in Nanay begon onze kermisattractievoorstelling direct. Maar dit keer op een andere manier. Eerst even voor de mensen thuis: Nanay is een rivier gelegen tegen de Amazone. Je ziet het water veranderen van kleur, omdat de Amazone bruiner gekleurd is. Heel gaaf om te zien. Vanaf Nanay kun je met een bootje de rivier oversteken; naar de rivier Nanay of de Amazone. Er staan dus heel veel mannetjes te wachten op toeristen (als die er al zijn) die zo'n boottochtje willen maken. Nou, na deze educatieve snelcursus, neem ik jullie weer mee naar het verhaal.
Neem eerst even de film 'Finding Nemo' in gedachte, ga naar de scene waarin de meeuwen gezamenlijk op een vlaggenmast zitten en schreeuwen: MINE MINE MINE. Vertaal de woorden MINE MINE MINE nu eens naar de woorden: SENORITA, SENORITA, SENORITA....en je hebt precies de situatie waarin wij ons bevonden. Het mooie was dat ik op een gegeven moment met één van de mannetjes in gesprek was om te onderhandelen. Hij wist als enige waar wij naar toe wilden. Hij zei 10 soles per persoon. Net als de echte Peruanen hoort afdingen in deze situatie er ook bij. Ik zei 5 soles per persoon. Hij moest hierover nadenken, terwijl de rest van de mannen om ons heen keihard riepen: 'SI SI SI, 5 SOLES, VAMOS'. Deze mannetjes hadden geen flauw benul waartegen ze 5 soles zeiden, maar door dit gezamenlijke geschreeuw van de mannen, bedacht het eerste mannetje zich ineens en ging hij akkoord met ons bedrag. Teleurgesteld dropen de andere mannetjes af en liepen de vier Hollandse meiden achter het mannetje aan die inmiddels aan het genieten was van alle aandacht die hij van zijn mede-Peruanen kreeg.
Conclusie: het MINE MINE MINE effect gebeurt niet alleen in Disney films met visjes...
Intussen is het nieuwe schooljaar begonnen voor de kinderen van El Manguaré. Prachtig om te zien hoe de kinderen op dag één geen woord zeggen, ook niet onderling. Op dag twee wordt er enigszins gefluisterd, zelfs hun naam. Op dag drie kom je er ineens achter dat sommige kinderen totaal andere namen hebben, omdat ze hier in Peru standaard ongeveer vijf namen hebben en je er met heel veel vragen achter moet komen welke van de vijf namen nou de voornaam is. Op dag vier was je soms nog bezig kinderen uit het verkeerde lokaal te halen en dag vijf was een vrolijke afsluitende dag van de eerste schoolweek met ballonnen. Deze ballonnen hielden het uiteraard maar 10 seconden vol, maar het waren wel 10 enthousiaste secondes!!
Ik zal eind maart, begin april beginnen met de schrijfdans. Ik ben op dit moment bezig met het observeren van de kinderen: wat is het niveau van de kinderen, wat vinden de kinderen leuk om te doen, hoe zien de lessen er nu uit, welke materialen worden er al gebruikt, etc. Dus meer hierover eind maart.
Verder rest mij nog te zeggen, dat ik zowaar op een wit strand ben geweest. Jaja. Oke, het was dan wel een nep strand, met nep wit zand en nep 'schoon' water...maar toch, ik heb het stukje 'vamos a la playa' kunnen zingen, dus mijn dag kon niet meer stuk.
Alhoewel bij terugkomst ik er pas achter kwam hoe erg ik verbrand was.. Een rode kreeft was er niks bij. Inmiddels is mijn 'zonnebril' in mijn gezicht verdwenen en is er weer plaats voor een mooi bruin kleurtje in plaats van rood.
De rest van mijn avonturen bewaar ik voor de volgende keer. Welterusten voor de mensen in Nederland. Als dit verhaaltje niet heeft geholpen, kun je altijd nog schaapjes tellen.
Ciao!
Jaja, long time no see. Nouja 'see', long time no story. Daarom is het weer tijd voor een verhaaltje van Maartje.
Het begon allemaal in een ver, heel ver land. Vier Hollandse meiden gingen een uitstapje maken naar de rivier de Nanay. Ons vervoersmiddel was een blikje op wielen aka Peruaanse bus. Onze prachtige Hollandse lange benen pasten niet tussen de bankjes, dus moesten wij schuin gaan zitten, waardoor naast ons nog ruimte ontstond voor een klein Peruaans kindje. Althans, dat dachten wij. Want binnen no time zat er een flink gevormde Peruaanse vrouw naast mij, glimlachend en al. Ik maar vriendelijk teruglachen en intussen denk: 'shit, mijn knieën, mijn kniiiieeeënnn'.
Eenmaal aangekomen in Nanay begon onze kermisattractievoorstelling direct. Maar dit keer op een andere manier. Eerst even voor de mensen thuis: Nanay is een rivier gelegen tegen de Amazone. Je ziet het water veranderen van kleur, omdat de Amazone bruiner gekleurd is. Heel gaaf om te zien. Vanaf Nanay kun je met een bootje de rivier oversteken; naar de rivier Nanay of de Amazone. Er staan dus heel veel mannetjes te wachten op toeristen (als die er al zijn) die zo'n boottochtje willen maken. Nou, na deze educatieve snelcursus, neem ik jullie weer mee naar het verhaal.
Neem eerst even de film 'Finding Nemo' in gedachte, ga naar de scene waarin de meeuwen gezamenlijk op een vlaggenmast zitten en schreeuwen: MINE MINE MINE. Vertaal de woorden MINE MINE MINE nu eens naar de woorden: SENORITA, SENORITA, SENORITA....en je hebt precies de situatie waarin wij ons bevonden. Het mooie was dat ik op een gegeven moment met één van de mannetjes in gesprek was om te onderhandelen. Hij wist als enige waar wij naar toe wilden. Hij zei 10 soles per persoon. Net als de echte Peruanen hoort afdingen in deze situatie er ook bij. Ik zei 5 soles per persoon. Hij moest hierover nadenken, terwijl de rest van de mannen om ons heen keihard riepen: 'SI SI SI, 5 SOLES, VAMOS'. Deze mannetjes hadden geen flauw benul waartegen ze 5 soles zeiden, maar door dit gezamenlijke geschreeuw van de mannen, bedacht het eerste mannetje zich ineens en ging hij akkoord met ons bedrag. Teleurgesteld dropen de andere mannetjes af en liepen de vier Hollandse meiden achter het mannetje aan die inmiddels aan het genieten was van alle aandacht die hij van zijn mede-Peruanen kreeg.
Conclusie: het MINE MINE MINE effect gebeurt niet alleen in Disney films met visjes...
Intussen is het nieuwe schooljaar begonnen voor de kinderen van El Manguaré. Prachtig om te zien hoe de kinderen op dag één geen woord zeggen, ook niet onderling. Op dag twee wordt er enigszins gefluisterd, zelfs hun naam. Op dag drie kom je er ineens achter dat sommige kinderen totaal andere namen hebben, omdat ze hier in Peru standaard ongeveer vijf namen hebben en je er met heel veel vragen achter moet komen welke van de vijf namen nou de voornaam is. Op dag vier was je soms nog bezig kinderen uit het verkeerde lokaal te halen en dag vijf was een vrolijke afsluitende dag van de eerste schoolweek met ballonnen. Deze ballonnen hielden het uiteraard maar 10 seconden vol, maar het waren wel 10 enthousiaste secondes!!
Ik zal eind maart, begin april beginnen met de schrijfdans. Ik ben op dit moment bezig met het observeren van de kinderen: wat is het niveau van de kinderen, wat vinden de kinderen leuk om te doen, hoe zien de lessen er nu uit, welke materialen worden er al gebruikt, etc. Dus meer hierover eind maart.
Verder rest mij nog te zeggen, dat ik zowaar op een wit strand ben geweest. Jaja. Oke, het was dan wel een nep strand, met nep wit zand en nep 'schoon' water...maar toch, ik heb het stukje 'vamos a la playa' kunnen zingen, dus mijn dag kon niet meer stuk.
Alhoewel bij terugkomst ik er pas achter kwam hoe erg ik verbrand was.. Een rode kreeft was er niks bij. Inmiddels is mijn 'zonnebril' in mijn gezicht verdwenen en is er weer plaats voor een mooi bruin kleurtje in plaats van rood.
De rest van mijn avonturen bewaar ik voor de volgende keer. Welterusten voor de mensen in Nederland. Als dit verhaaltje niet heeft geholpen, kun je altijd nog schaapjes tellen.
Ciao!
-
14 Maart 2016 - 23:21
Marleen :
Heerlijk hoe jij de dingen beschrijft, Maartje! Je hebt me weer helemaal meegesleept..
Heel veel succes alvast met de schrijfdans! Ik vermoed dat de kinderen er erg enthousiast over zullen zijn :)
Geniet! Liefs Marleen -
15 Maart 2016 - 00:23
Anna:
Wat schrijf je toch heeeeeeerlijk!! Ik lees het iedere keer weer met een glimlach! -
15 Maart 2016 - 17:24
Marieke:
Wederom heb je bewezen dat je een talentje bent in verhalen schrijven! Super weer om te lezen <3 -
16 Maart 2016 - 23:51
MB:
Goed om te lezen dat het goed met je gaat. Prachtige avonturen! Ben heel benieuwd naar de schrijfdans. Succes. X
-
20 Maart 2016 - 16:22
Mama Birgitta:
Hoi Maartje-troelamiena,
Heerlijk om je verslagen te lezen, ik liep wat achter. Gelukkig hebben we wel veel contact op een andere manier.
Geweldig meid zoals je dit allemaal doet en beleeft. Ik ben zo benieuwd en wij gaan ook aftellen nu. De eerste prikken zijn 'binnen'. Rugzakken morgen en vrijdag de 2e lading prikken. Je moet er wat voor over hebben maar ik geloof nu zeker dat het geweldig gaat worden.
Eerst de supertoerist uithangen samen met jou en wie weet kunnen we daarna ook nog wat toevoegen aan je project op school. Ik schrijfdans wel mee!!!
Groetjes en XXX mamsie -
24 Maart 2016 - 21:13
Rianne:
Hoi Maartje,
Volgens mij gaat de tijd daar bij jou net zo snel als hier. Tjonge zeg. Je kan lezen dat je al aardig ingeburgerd bent, onderhandelen met die mannetjes gaat je goed af. Tja, met vier van die mooie meiden doe je graag wat van de prijs af, dat snapt iedereen.
Ik ben erg benieuwd naar je beschrijvingen van het schrijfdansen. Om al die kindjes uit elkaar te houden is al een hele klus. en dan leren schrijven, '" dansend" en wel, haha, het zal je wel goed afgaan, weet het zeker. Weet je al dat Rick een broertje of zusje krijgt? In augustus. Dus je gaat het allemaal meemaken. Niet in te denken denk ik dat je dan alweer thuis bent. Een heel andere wereld dan waar je nu in leeft. Het zal even duren voor je alle indrukken verwerkt hebt.
Ik lees dat je geniet, pijnlijke knieën en een rood lijf op de koop toe nemend lees ik tussen de regels door dat je het naar je zin hebt. Olé dan maar, veel groetjes uit Roosendaal van Rianne en Jan en weet zeker ook van de rest!
xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
